From the rocky crevice, a flower has bloomed
2009-2023
The flowers, whether they bloom in the meadow or in the greenhouse, are a powerful representation of life, and their inevitable growth is a witness to the undeniable flow of life.
I saw my own reflection in the mirror, a presence intertwined with blooming flowers and youthful faces. It was a dynamic and impactful image. Not merely an observer, but a participant in the multi-faceted world of “youthful faces”. Faces I didn’t recognize, yet they seemed familiar to someone within me. Are they still alive or have they faded into the gray dust of time? Will they bloom again with spring and celebrate life? Will they openly display the enthusiasm to sprout from every aperture? Will they freely assert their right to life with raised stature? I don’t know, but I do know that no dark winter has been able to permanently block the inevitable growth of flowers. A growth that signs as an unstoppable flourishing.
I photographed the first part of the youthful faces in this collection in the years 2009-2010 (1388-1389). They were born in 1979 (1357) and were mostly around thirty-one years old in these photos. The other part portrays the youth of present-day Iran, aged 16 to 31. Their faces were captured after September 2022 (Shahrivar 1401). The years 1979, June 2009, and September 2022 mark important and harrowing historical-social junctures in contemporary Iranian history.
Description of the artwork: The surface of the artwork is mirror-like and reflects the viewer. A single flower is imprinted on the mirror’s surface, and an alternating image of a young person appears behind it, blending the initial image with the viewer’s image and then fading away.
“از شکاف سنگی گلی روییده است”
گلها چه در دشت روییده باشند و چه در گلخانه، صورت قدرتمندی از زندگیاند و رویش ناگزیرشان شاهدی بر جریان انکارناپذیر زندگی.
در آیینه تصویر خود را دیدم، حضوری که با گلهای شکوفا و صورتهای جوان درهم آمیخته بود. تصویری پویا و اثرگذار. نه ناظر که شریک بودم در جهان چندلایۀ “صورتهای جوان”. صورتهایی که نمیشناختم اما گویی با کسی در من آشنا بودند. آیا هنوز زندهاند یا در غبار خاکستری زمان محو شدهاند؟ آیا دوباره با بهار خواهند رویید و زندگی را به جشن خواهند نشست؟ آیا شور روییدن از هر روزنی را به نمایش خواهند گذاشت؟ آزادانه و قامتافراشته حق خویش را از زندگی خواهند ستاند؟ نمیدانم؛ اما میدانم که هیچ زمستان تاریکی نتوانسته است برای همیشه رویش ناگزیر گلها را مسدود کند. رویشی که سر باز ایستادن ندارد.
بخش اول از صورتهای جوان این مجموعه را در سالهای 2009-2010(1388-1389) عکاسی کردم. آنها متولدین سال 1979 (1357) بودند و در این عکسها عموما سی و یک سالهاند.
بخش دیگر، جوانان امروز ایران را نشان میدهد که 16 تا 31 ساله هستند. صورت آنها بعد از سپتامبر 2022(شهریور 1401) ثبت شده است.
سال 1979، جوئن 2009 و سپتامبر 2022 بزنگاههای تاریخی- اجتماعی مهم و هولناکی در تاریخ معاصر ایران هستند.
توصیف اثر: سطح اثر آیینهگون است و تصویر مخاطب را بازمیتاباند. تصویر تک گلی بر سطح آیینه نقش شده است و پرترۀ یک جوان به صورت متناوب در پشت آن ظاهر میشود، با تصویر اولیه و تصویر مخاطب در هم میآمیزد و محو میشود.
Born between 1992 and 2008
Born in 1979